Na portalu www.bibliofilembyc.pl ukazał się poruszający wpis młodej blogerki, która będąc głucha od 15. roku życia, prowadzi blog o książkach.

Młoda biblofilka opowiedziała historie dramatycznej choroby, w wyniku które całkowicie straciła słuch i dopiero wtedy doceniła i zaczęła naprawdę żyć, a przede wszystkim poznała zupełnie inny świat, świat  Głuchych.

Blogerka z dużą swadą i zacięciem opisuje ten niezwykły świat, świat mniejszości językowo - kulturowej, która dumna jest ze swojego języka - polskiego języka migowego.

Zwraca uwagę na istotne fakty dotyczące zarówno tej społeczności, jak i PJM.

FAKT NR 1. Język migowy nie jest uniwersalny. Każda społeczność ma swój, a w Polsce porozumiewamy się w PJM.

Polski język migowy to drugi najpiękniejszy język na świecie (bardziej podoba mi się tylko amerykański migowy - ASL). Można w nim wyrazić wszystko i błędne jest myślenie, że to zbiór gestów lub uproszczony system znaków.

FAKT NR 2. Głusi nienawidzą, kiedy nazywa się ich głuchoniemymi.

W społeczeństwie wszechobecna jest właśnie ta druga nazwa, co wielu doprowadza do szewskiej pasji. To, że Głusi migają zamiast mówić fonicznie, nie oznacza, że są niemi. Po prostu mówią językiem wizualno-przestrzennym. Nie nazywajcie więc nas niemymi. Słowo głuchy naprawdę jest ok!

FAKT NR 3. Nie każdy głuchy jest Głuchy.

Nie każdy głuchy zna język migowy i należy do kultury Głuchych. Wielu wybiera lata rehabilitacji słuchowej i logopedycznej - naukę mowy i jak najlepszego korzystania ze swoich resztek słuchowych. Nie jest tak, że głusi rodzą się z językiem migowym w genach. Wiele osób późno ogłuchłych nie decyduje się na naukę migowego.

FAKT NR 4. Głusi słuchają muzyki, chociaż nie rozumieją, co do nich mówisz.

Głuchota kojarzy się z kompletną ciszą, ale jej stopnie są różne. Nawet osoba, która dobrze mówi i jest w stanie zrozumieć, co ty do niej mówisz, może nazywać siebie głuchą. Jest głucha, a jednocześnie uwielbia słuchać muzyki, tańczyć, może nawet gra na jakimś instrumencie.

FAKT NR 5. Głusi to normalni ludzie, ale trzeba dostosować się do nich komunikacyjnie.

Napisanie czegoś na kartce, albo po prostu na twoim smartfonie, zamiast powtarzania słownie 10 razy tego samego naprawdę nic nie kosztuje. Piszcie na kartce, na telefonie, na ręce.

Głuchych trzeba rozumieć i nie bać się ich. Reszta to tylko kwestia zwykłej ludzkiej empatii.

Źródło: www.bibliofilembyc.pl