Aktualności A A A
.jpg)
Bardzo często pacjent pyta jaki duży ma niedosłuch. Do klasyfikacji niedosłuch używane są najczęściej dwie normy: WHO z 1997 roku oraz BIAP. Pierwsza norma jest stosowana częściej, chociażby przez lekarzy laryngologów i audiologów, zgodnie z wytycznymi NFZ. W tym przypadku ubytek słuchu jest średnią wyznaczoną z progu słyszenia dla czterech częstotliwości: 500 Hz, 1000 Hz, 2000 Hz i 4000 Hz. Czasami można spotkać się również z oceną procentową uszkodzenia słuchu.
W tabeli zawarto podział ubytku słuchu dla norm WHO oraz BIAP oraz trudności jakie występują w rozumieniu oraz artykulacji mowy w zależności od głębokości niedosłuchu.
|
Stopień ubytku słuchu |
WHO |
BIAP |
Trudności w komunikacji |
|
norma |
Do 25 dBHL |
Do 20 dBHL |
brak |
|
Lekki |
26-40 dBHL |
21 – 40 dBHL |
Mogą wystąpić trudności: w identyfikacji niektórych głosek, mowy cichej, mowy z odległości lub w trudnych warunkach akustycznych. |
|
Umiarkowany |
41-60 dBHL |
41 – 70 dBHL |
Rozumienie i słyszenie mowy jedyne w warunkach korzystnych akustycznie. Mogą wystąpić niewielkie błędy składniowe, artykulacyjne leksykalne. |
|
Znaczny |
61-80 dBHL |
71- 90 dBHL |
Mowa nie rozwija się spontanicznie. Problemy z usłyszeniem mowy możliwe jedynie za pomocą aparatów słuchowych. Błędy w zakresie artykulacji. Ubóstwo leksykalne. Mowa agramatyczna. Odbiór mowy na drodze wzrokowo-słuchowej. |
|
Głęboki |
Powyżej 80 dBHL |
Powyżej 90 dBHL |
Brak rozumienia mowy, nawet za pomocą aparatów słuchowych. Dominująca rola odczytywania z ust. Zniekształcenia dźwięków mowy. Mowa agramatyczna. Ubóstwo leksykalne. Zaburzenia głosu i prozodii mowy. |
