Zmysł słuchu pozwala nam na odbieranie świata dźwięków i sprawną komunikację werbalną. Niestety nie zawsze działa sprawnie, co może skutkować ubytkiem słuchu, jego utratą lub szumami. Przeprowadzenie badań jest konieczne do ustalenia przyczyny pojawienia się konkretnej dysfunkcji i podjęcia odpowiednich kroków pozwalających na ocalenie słuchu lub jego poprawę. Podstawowym badaniem jest audiometria tonalna, a wyniki badań prezentowane są na audiogramie.
Najprościej rzecz ujmując, audiogram to wynik testu narządu słuchu wykonywanego przez specjalistę w wyciszonej kabinie. Badanie nie jest uciążliwe ani bolesne, nie wymaga specjalnego przygotowania. Wyniki prezentowane są w formie audiogramu, a więc wykresu, na którym odzwierciedlone są wszystkie nieprawidłowości. Protetyk na podstawie audiogramu może określić, czy pacjent ma problem ze słuchem, a jeśli tak, to w jakim stopniu.
Podczas badania audiometrycznego zadaniem pacjenta jest wykrycie najcichszych dźwięków o różnej częstotliwości. Pacjent podczas badania ma założone słuchawki, przez które odbiera dźwięki o różnej częstotliwości. Badanie przeprowadza się na drodze powietrznej i kostnej. W ten sposób określa się tzw. próg słyszenia i porównuje go z normą wiekową.
Prezentując pacjentowi głośne dźwięki można również wyznaczyć poziom dyskomfortowego słyszenia.
Z audiogramu możemy odczytać rodzaj oraz głębokość niedosłuchu. Wynik dla ucha prawego oznaczany jest kolorem czerwonym, a dla ucha lewego kolorem niebieskim. Dla każdego ucha możemy zobaczyć 3 krzywe. Są to krzywa przewodnictwa kotnego, krzywa przewodnictwa powietrznego oraz poziom dyskomfortu. Wydruk pokazuje dwie osie: pionową i poziomą. Pionowa oś pokazuje poziom prezentowanego tonu w dB HL. Na samym dole prezentowane są najgłośniejsze dźwięki, na górze te ciche – do 0 dBHL. Częstotliwość czyli wysokość prezentowanych tonów prezentuje oś pozioma wyrażana w hercach (Hz). Po prawej stronie osi poziomej znajduje się najwyższy badany dźwięk, a po lewej najniższy.