Płyn w uchu środkowym wskazuje na chorobę, jaką jest wysiękowe zapalenie ucha. Może to być zjawisko niebezpieczne ze względu na początkowy brak objawów przy jednoczesnym ryzyku trwałego uszkodzenia słuchu. Choroba ta ma charakter zapalny, w jej przebiegu w jamie bębenkowej dochodzi do gromadzenia się płynu. Dolegliwość może mieć charakter ostry (gdy trwa do 10 dni), podostry (gdy trwa od 10 dni do 3 miesięcy) oraz przewlekły. Z reguły dotyczy dzieci w wieku do 6 miesięcy do 5 lat. 

Przyczyny dolegliwości 

Gromadzenie się płynu w uchu środkowym jest powiązane z niedrożnością trąbki słuchowej. Do tego rodzaju dysfunkcji może predysponować: przerost migdałków, refluks przełykowo-gardłowy, stan po ostrym zapaleniu ucha środkowego, patologie w budowie twarzoczaszki, powtarzalne infekcje dróg oddechowych, a u dorosłych również guz w obrębie nosogardła i nagły uraz wywołany zmianą ciśnienia.

Objawy 

Objawy wysiękowego zapalenia ucha różnią się zależnie od przebiegu dolegliwości. Najsilniej manifestuje się choroba o charakterze ostrym, w jej przebiegu może wystąpić ból ucha czy gorączka. Dodatkowo w chorobie o charakterze podostrym lub przewlekłym pojawia się ucisk w uszach, uczucie przelewania płynu czy szumy uszne, są one jednak mniej nasilone. Niedosłuch na jedno ucho, a częściej niedosłuch obustronny, rozwija się bardzo powoli. Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci można go rozpoznać po głośniejszym słuchaniu muzyki, pogłaśnianiu telewizji czy częstym proszeniu o powtórzenie usłyszanych słów. 

Diagnostyka 

W diagnostyce wysiękowego zapalenia ucha stosuje się otoskopię pneumatyczną, w której trakcie oceniana jest budowa ucha, a precyzyjnie – zmiany w tej budowie obejmujące: pogrubienie błony bębenkowej, pojawienie się płynu oraz zmianę koloru błony bębenkowej. Dodatkowo przeprowadza się tympanometrię oraz audiometrię tonalną.

Leczenie 

Z reguły większość przypadków wysiękowego zapalenia ucha ustępuje bez żadnych ingerencji w ciągu około 3 miesięcy. Jednak jeśli to się nie wydarzy, konieczne jest zastosowanie leków mukolitycznych, które przez swoje działanie rozrzedzają płyn zalegający wewnątrz ucha. Ponadto wprowadza się leki przeciwzapalne oraz obkurczające naczynia. Jeśli infekcja ma charakter bakteryjny, do leczenia włącza się antybiotyki. W razie braku skuteczności leków przeprowadza się zabieg paracentezy, w którego trakcie nakłuwa się błonę bębenkową i odsysa znajdująca się w niej wydzielinę i zakłada dren wentylacyjny. 

W razie pojawienia się podejrzenia choroby należy przeprowadzić diagnostyczną otoskopię i zastosować dobrane do problemu leczenie.