Ostre zapalenie ucha wewnętrznego nazywane również potocznie zapaleniem błędnika to choroba, której nie należy lekceważyć. Nieleczona może powodować poważne powikłania w postaci ropienia mózgu. Przy łagodnym przebiegu wystarczy przeprowadzić leczenie ambulatoryjne, w ciężkim przebiegu stosuje się leczenie szpitalne.
Ludzkie ucho dzielimy na część zewnętrzną, środkową oraz wewnętrzną. Ucho wewnętrzne składające się m.in. z błędnika kostnego i błoniastego narażone jest na różnego rodzaju infekcje wirusowe bądź bakteryjne, a także zakażenia wywołane grzybami i pierwotniakami. Wyróżnia się trzy rodzaje zapalenia błędnika, tj.: surowicze, ropne oraz przewlekłe, które mogą być wywołane czynnikami infekcyjnymi lub nieinfekcyjnymi. Do czynników nieinfekcyjnych zalicza się skutki urazów oraz choroby autoimmunologiczne. Zapalenie surowicze uchodzi za najłagodniejsze i może przechodzić do postaci ropnej, w której patogeny przenikają do przestrzeni ucha wewnętrznego. W postaci przewlekłej zapalne masy tkankowe wnikają bezpośrednio do błędnika.
Budowa ucha człowieka jest dosyć złożona, a błędnik nazywany również uchem wewnętrznym odpowiada m.in. za odbieranie dźwięków oraz utrzymywanie równowagi. Objawem ostrego zapalenia błędnika będą więc ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi oraz wywołane nimi nudności i wymioty. Choroba zwykle ma gwałtowny przebieg i wymaga specjalistycznej diagnostyki otolaryngologa. W celu postawienia pełnej i trafnej diagnozy niezbędne jest wykonanie wziernikowania ucha i przeprowadzenie próby audiometrii. Niekiedy wskazane jest wykonanie badań obrazowych głowy. Leczenie polega na podawaniu antybiotyków i trwa od kilku dni do kilku tygodni. Zdarza się, że konieczne jest wykonanie drenażu ucha środkowego w celu usunięcia zainfekowanej wydzieliny.
Ostre zapalenie błędnika to choroba, która wymaga podjęcia szybkiego działania. Zbyt późne wdrożenie leczenia może doprowadzić do trwałego uszkodzenia słuchu i innych poważnych powikłań.