Choć w zdecydowanej większości przypadków problemy ze słuchem kojarzą się przede wszystkim z dolegliwością typową dla osób w starszym wieku, to w rzeczywistości niedosłuch może dotknąć każdego – również dzieci i młodzież. Poznaj najczęściej występujące przyczyny ubytku słuchu oraz charakterystykę jednej z metod diagnostycznych, jaką jest próba stroikowa.

Przyczyny niedosłuchu – skąd biorą się problemy ze słuchem? 

Przyczyn niedosłuchu może być wiele, jednak najczęściej specjaliści wskazują:

• zapalenie ucha środkowego
• narażenie na nadmierny hałas
• ekspozycję na zbyt wysokie ciśnienie
• wady wrodzone
• urazy głowy bądź uszu
• infekcje wirusowe
• obciążenia genetyczne
• zaburzenia mikrokrążenia w uchu wewnętrznym powstałe na skutek np. zakrzepicy bądź zatorów

Aby jednak mieć pewność, że wspomniane dolegliwości zdrowotne związane ze zmysłem słuchu w ogóle występują, należy przeprowadzić badania, które są niezwykle istotnym elementem diagnostyki wszelakiego rodzaju chorób uszu. Jednym z nich są tzw. próby stroikowe, czyli subiektywne metody badania słuchu, praktykowane w otolaryngologii. Są one oczywiście tylko elementem diagnostyki zmysłu słuchu i ich wyniki muszą być poparte kolejnymi badaniami.

Próby stroikowe Webera oraz Rinniego – na czym polegają? 

Jak odkryć źródło problemów związanych z układem słuchowym? W tym przypadku pomocna jest właśnie próba stroikowa Webera – określanie lateralizacji dźwięku oraz próba stroikowa Rinniego służąca do porównywania przewodnictwa kostnego i powietrznego. Obie metody znajdują swoje zastosowanie w otolaryngologii już od wielu lat, a do ich przeprowadzenia wykorzystywane są stroiki o częstotliwości 256 Hz oraz 512 Hz.

Próba Webera 

Ma na celu porównanie przewodnictwa kostnego w uchu prawym oraz lewym. Aby je sprawdzić, lekarz wykonujący badanie stawia drgający stroik na szczycie głowy pacjenta (bądź u podstawy jego nosa), a następnie pyta go o to, gdzie słyszy ton. Jeżeli zmysł słuchu osoby poddawanej badaniu działa bez zarzutu, wówczas zlokalizuje ona dźwięk w obu uszach. Jeśli natomiast zmaga się ona z niedosłuchem jednostronnym przewodzeniowym, ton usłyszy jedynie w uchu chorym. W przypadku niedosłuchu odbiorczego ton stroika lepiej będzie słychać w uchu zdrowym. 

Próba Rinniego 

W tym przypadku ocenie poddawane jest wyłącznie pojedyncze ucho poprzez porównanie przewodnictwa kostnego oraz powietrznego. Pobudzony wcześniej do drgania stroik przykłada się do małżowiny usznej, po czym lekarz przesuwa drgające akcesorium do guzka kostnego, znajdującego się tuż za uchem. Jeżeli wynik przeprowadzonej próby jest dodatni (pacjent głośniej słyszał dźwięk, kiedy stroik znajdował się przy małżowinie usznej), wówczas mamy do czynienia ze słabszym przewodnictwem kostnym, a więc słuchem prawidłowym bądź niedosłuchem odbiorczym. Gdy ton jest lepiej słyszalny po przyłożeniu stroika do kości, to najprawdopodobniej u pacjenta występuje niedosłuch typu przewodzeniowego. 

Podsumowanie

Zmysł słuchu odgrywa bardzo ważną rolę w codziennym życiu. Umożliwia swobodny odbiór dźwięków, co pozwala m.in. na bezproblemową komunikację. Jeżeli więc zauważysz, że w ostatnim czasie nie działa on prawidłowo, koniecznie zapisz się na badania, które pozwolą na ustalenie przyczyny problemu.