Nagła utrata słuchu, czyli głuchota idiopatyczna

Głuchota idiopatyczna pojawia się nagle i powoduje częściową lub całkowitą utratę słuchu – w  jednym lub obu uszach. W zdecydowanej większości przypadków dolegliwość występuje jednostronnie. Objawy mają charakter narastający – niedosłuch się pogłębia w ciągu kilku lub kilkunastu godzin (do 3 dni). Głuchotę idiopatyczną można stwierdzić, gdy ubytek słuchu wynosi powyżej 30 dB w trzech sąsiadujących ze sobą częstotliwościach.

Wśród najczęściej występujących objawów towarzyszących schorzeniu wymienia się również uczucie zatkanego ucha lub pełności, a także szumy uszne, zawroty głowy i zaburzenia równowagi.

Przyczyny i czynniki ryzyka nagłej utraty słuchu

Dotychczas nie poznano przyczyn głuchoty idiopatycznej, jednak podejrzewa się, że należy ich szukać w zaburzeniach funkcjonowania nerwu słuchowego lub wyższych ośrodków słuchowych, a także wszelkich wirusach i infekcjach. 

Wśród czynników ryzyka nagłej utraty słuchu wymienia się:

• choroby, w tym głównie choroby uszu i choroby ogólnoustrojowe, 
• wiek (niedosłuch częściej występuje u osób między 40. a 60. rokiem życia), 
• długotrwała ekspozycja na hałas, 
• uraz ciśnieniowy. 

Jak wygląda leczenie głuchoty idiopatycznej?

Diagnostyka opiera się na wywiadzie, badaniu laryngologicznym, badaniach audiologicznych i obrazowych (np. tomografii). Po zdiagnozowaniu głuchoty idiopatycznej, lekarz dobiera odpowiednią terapię. Na samym początku leczenia najczęściej stosuje się leki przeciwobrzękowe, przeciwwirusowe i przeciwzakrzepowe. 

Nagłą głuchotę leczy się także sterydami. Coraz popularniejszą metodą jest również ta wykorzystująca tlen hiperbaryczny, który podwyższa ciśnienie parcjalne w płynach ucha wewnętrznego. Pozwala to przywrócić czynności elektrofizjologiczne. 

Szybka konsultacja u lekarza umożliwi wdrożenie stosownej terapii i tym samym całkowite pozbycie się problemu i złagodzenie nieprzyjemnych objawów. Przyjmuje się, że najlepiej wdrożyć leczenie już 24 godziny po wystąpieniu objawów nagłej głuchoty.