Audiometria tonalna jest to najpowszechniejsza metoda badania słuchu, służąca do wyznaczenia progów słyszenia przewodnictwa powietrznego i kostnego dla częstotliwości 125Hz-8000 Hz. Pozwala to na określenie ilościowego i jakościowego ubytku słuchu. Do wykonania audiometrii tonalnej służy audiometr, a wynik zapisywany jest w postaci audiogramu.
Audiometria tonalna to badanie słuchu, dzięki któremu można dowiedzieć się, czy przyczyna niedosłuchu jest zlokalizowana w uchu środkowym, wewnętrznym, czy dalszych odcinkach drogi słuchowej.
Badanie przeprowadza się w wyciszonym pomieszczeniu. Jest to badanie subiektywne i nieinwazyjne. Badana osoba reaguje poprzez naciśnięcie przycisku na dźwięk w momencie jego usłyszenia co pozwala na wykreślenie audiogramu. W przypadku badania dzieci często stosuje się audiometrię zabawową. W takim przypadku reakcją na dźwięk może być np. wrzucenie klocka do pudełka lub inny rodzaj zabawy.
Zakres wykonywanych badań (125HZ-8000 Hz) jest podyktowany tym, że większość sygnałów akustycznych w otoczeniu człowieka, w tym najważniejsza - mowa ludzka, znajduje się w zakresie poniżej 8000 Hz. Słyszalność dźwięków wysokich pogarsza się wraz z wiekiem.
Pomiar otoemisji akustycznych (OAE) umożliwia obiektywną i nieinwazyjną ocenę mikromechaniki ślimaka. Otoemisje akustyczne stanowią sygnał akustyczny którego źródło związane jest z aktywnymi procesami biomechanicznymi zachodzącymi w ślimaku ucha wewnętrznego, rejestrowany w przewodzie słuchowym zewnętrznym za pomocą czułego mikrofonu.
Otoemisje akustyczne wywołane znajdują szereg zastosowań klinicznych. Należą do nich:
Źródło: "Audiologia kliniczna" pod redakcją prof. dr hab. med. Marioli Śliwińskiej-Kowalskiej